۱۳۹۳ خرداد ۱۹, دوشنبه

معنا و ترجمۀ بسم الله الرحمن الرحیم:

«اسم» در ادبیات و عرفان ما به معنی تجلی الهی است.
«الله» خدای در یکتایی و وحدت است.
«رحمن» همان جبرئیل یا روح القدسه که ذی قوّة عند ذی العرش مکین است و اوست که واهب الصور است و جهان هستی را افاضه کرده. چون او این جهان را افاضه کرده لذا خودش هم پشتیبانی و حمایت و حفاظت میکنه و پناگاه و مأوای پناه برندگان است از شر شیطان و ... . 
«رحیم» جنبۀ پشتیبانی و کمک در مسیر انا لله و انا الیه راجعون را داره یعنی با طراحی یک حرکت حبّی یا حرکت ذاتی و جوهری کلّ موجودات را در مسیر به حرکت آورده و از این طریق بویژه بر انسان مرگ و آنتروپی(عزرائیل) و نیز جهنم را مهندسی کرده تا هیچ انسانی به حال خود وا گذاشته نشه و بالاخره همه بتونند به او برسند اینه که رحیمیت او میشه استراتژی او و نقشۀ راه رسیدن به او از طریق همین رحیمیت عرضه شده. اگر رحیمیت او نبود هیچ کس به او نمیرسید. بنابر همین است که میگیم رحیمیت الهی تضمین حرکت به سمت اوست.
کل بسم الله الرحمن الرحیم هم اسم اعظم اوست و هرکس به باطن این برسه یعنی نقشۀ راه و فلسفۀ خلقت را کشف و درک کرده. و الاّ اسم اعظم چه ربطی به طلسم و غیره داره!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر