عقل انسان و ابزارهاي مربوط به آن، امكان محدودي براي كشف حقايق
دارد؛ اما در عين حال، زمينهاي براي رسيدن به مرحلهي بيابزاري )پلهي عشق(
است كه از طريق آن میتوان با هوشمندی کل مرتبط شد و به آگاهيهاي
وسيع و نامحدودي دست يافت.
اگر اين هوشمندي را در نسبت با عقل انسان )كه جزئي بهوجود آمده
بهواسطهي همين هوشمندي است( »عقل كل« بناميم و به عقل انسان »عقل
جزء« بگوييم، ميتوان گفت كه عشق )اتصال بر پلهي عشق( پلي ميان عقل
جزء و عقل كل برقرار ميكند كه موجب ميشود انسان از حقايق آگاه شود.
یعنی، تا انسان عاقل نباشد، عاشق نخواهد شد و تا عاشق نشود، با فهم حقايقي
كه عقل كل به او ميبخشد، عاقل نخواهد شد.
انسان و معرفت
دارد؛ اما در عين حال، زمينهاي براي رسيدن به مرحلهي بيابزاري )پلهي عشق(
است كه از طريق آن میتوان با هوشمندی کل مرتبط شد و به آگاهيهاي
وسيع و نامحدودي دست يافت.
اگر اين هوشمندي را در نسبت با عقل انسان )كه جزئي بهوجود آمده
بهواسطهي همين هوشمندي است( »عقل كل« بناميم و به عقل انسان »عقل
جزء« بگوييم، ميتوان گفت كه عشق )اتصال بر پلهي عشق( پلي ميان عقل
جزء و عقل كل برقرار ميكند كه موجب ميشود انسان از حقايق آگاه شود.
یعنی، تا انسان عاقل نباشد، عاشق نخواهد شد و تا عاشق نشود، با فهم حقايقي
كه عقل كل به او ميبخشد، عاقل نخواهد شد.
انسان و معرفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر