ﻣﮑﺘﺐ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ “ ﻓﺮﺍﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ” ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﯿﻠﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﺘﻌﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺿﻤﻦ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺩﺭﻣﺎﻥ، ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﺤﻮﻝ ﻓﮑﺮﯼ ﻭ ﺑﯿﻨﺸﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺷﯿﻮﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺿﻤﻦ ﺩﺭﻣﺎﻥ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺒﺪﺍ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺷﻌﻮﺭ ﻻﯾﺰﺍﻝ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺳﺎﺯ ﺠﺎﺩ ﺁﻥ ﺗﺤﻮﻝ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﺨﺶ ﮔﺮﺩﺩ . ﻣﺸﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻋﺪﻡ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻨﺒﻌﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﯿﻮﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﻭﻧﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺧﻮﺩ، ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺎﺩﯼ ﻭ ﯾﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻧﺪﯼ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﮐﻪ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﻋﻈﯿﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﺭﮎ ﺗﺠﻠﯿﺎﺕ ﺍﻟﻬﯽ ﭘﯽ ﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺑﯿﻨﺸﯽ ﻻﺯﻡ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﮎ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﯼ، ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺑﯿﺎﯾﺪ.
طلب خیر در روح جمعی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر