اين يكي از مقولات پيچيده است كه حمله دامنه اش تا كجاست، چه گستره اي را شامل ميشود، ما در مورد مسايل دروني حمله برايمان محرز است، ما اصولاً عمدتاً حمله را دروني ميدانيم نه بيروني، بعنوان مثال مي آئيم كنترل ذهن را اعلام ميكنيم، هفته بعد ميبينيم كه همان يك ذره ذهني هم كه داشتيم الآن نداريم، آن من خودش را ميزند به اين در و آن در و اصلاً شما به همان اندازه سابق هم نميتوانيد نگه اش داريد، اينجور كيس ها هست كه نام حمله به خودش ميگيرد.
حالا درمورد مسايل زميني دامنه حمله تا كجاها گسترده ميشود، شبكه منفي از چه عواملي استفاده ميكند براي تحريك ما، براي اين آزمايش و چقدر گسترده است و دامنه دارد نميدانيم، اگر شبكه منفي حمله كند، شبكه مثبت هم كمك ميكند و بالعكسش، من مدتهاست كه ياد گرفتم كه نه ميگويم حمله است، نه خوش شانسي است، هيچي نميگويم، يعني مسايل زميني را اينجوري يادگرفتم كه به ديد زميني نگاهش كنم، مسايل زميني كاملاً زميني است، مسايل آسماني كاملاً آسماني است اين قواعد خودش را دارد وآن هم قواعد خودش را دارد.
اما كلاً دنيا دار آزمايش است، اصولاً زندگي به صورت راندم طوري طراحي شده كه ما هر لحظه درمعرض يك آزمايشي قرار ميگيريم، به هيچ عنوان مسايل كار زميني را من عادت كردم كه بصورت زميني صرف نگاهش ميكنم، اين يك حسني دارد و آن هم اين است كه در هر مرحله اي متوجه ميشويم كه خودمان چكار بايد بكنيم و يك استدلالي را كه به ما بدهد ولي در صورتيكه بياندازيم گردن شبكه مثبت يا منفي همش بايد حرص بخوريم كه چرا حمله كرد، چرا فلان شد، بهر صورت اين مطلب خيلي مهم است.
مثلاً ما الآن اگر برويم درب بيمارستان سوانح، دادسراها، پليس و .... ميبينيم كه مردم مشكلات زيادي دارند و ما درجريان مشكلاتي قرار ميگيريم كه واقعاً حيرت انگيز است، آنهائي كه نه اصلاً ميدانند عرفان چيه و ... چيه، ولي ميبينيم كه در معرض چه مسايل پيچيدهاي قرار دارند، خوب آنها چرا، اگر ما بهاي حرف و نيتمان را داريم پرداخت ميكنيم پس آنها چي، ما در معرض هستيم منتها وقتي مسلط هستيم كمتر ضربه ميخوريم، وقتي مسلط نيستيم ضربات ثانويه هم خودش ضايعات زيادي از ما ميگيرد، يعني بد شانسي روي بد شانسي ولي ما فقط بهاي يك بد شانسي را ميدهيم، ديگه بهاي بد شانسي دوم را نميدهيم، مثلاً ماشين ما تصادف كرده، هزينه تصادف را ميدهيم ولي آن فردي كه آدم معمولي است هزينه تصادف را داده و تا شش ماه هم حرص ميخورد كه چرا زد به ماشين من، چرا حواسم نبود و چرا ...
حالا درمورد مسايل زميني دامنه حمله تا كجاها گسترده ميشود، شبكه منفي از چه عواملي استفاده ميكند براي تحريك ما، براي اين آزمايش و چقدر گسترده است و دامنه دارد نميدانيم، اگر شبكه منفي حمله كند، شبكه مثبت هم كمك ميكند و بالعكسش، من مدتهاست كه ياد گرفتم كه نه ميگويم حمله است، نه خوش شانسي است، هيچي نميگويم، يعني مسايل زميني را اينجوري يادگرفتم كه به ديد زميني نگاهش كنم، مسايل زميني كاملاً زميني است، مسايل آسماني كاملاً آسماني است اين قواعد خودش را دارد وآن هم قواعد خودش را دارد.
اما كلاً دنيا دار آزمايش است، اصولاً زندگي به صورت راندم طوري طراحي شده كه ما هر لحظه درمعرض يك آزمايشي قرار ميگيريم، به هيچ عنوان مسايل كار زميني را من عادت كردم كه بصورت زميني صرف نگاهش ميكنم، اين يك حسني دارد و آن هم اين است كه در هر مرحله اي متوجه ميشويم كه خودمان چكار بايد بكنيم و يك استدلالي را كه به ما بدهد ولي در صورتيكه بياندازيم گردن شبكه مثبت يا منفي همش بايد حرص بخوريم كه چرا حمله كرد، چرا فلان شد، بهر صورت اين مطلب خيلي مهم است.
مثلاً ما الآن اگر برويم درب بيمارستان سوانح، دادسراها، پليس و .... ميبينيم كه مردم مشكلات زيادي دارند و ما درجريان مشكلاتي قرار ميگيريم كه واقعاً حيرت انگيز است، آنهائي كه نه اصلاً ميدانند عرفان چيه و ... چيه، ولي ميبينيم كه در معرض چه مسايل پيچيدهاي قرار دارند، خوب آنها چرا، اگر ما بهاي حرف و نيتمان را داريم پرداخت ميكنيم پس آنها چي، ما در معرض هستيم منتها وقتي مسلط هستيم كمتر ضربه ميخوريم، وقتي مسلط نيستيم ضربات ثانويه هم خودش ضايعات زيادي از ما ميگيرد، يعني بد شانسي روي بد شانسي ولي ما فقط بهاي يك بد شانسي را ميدهيم، ديگه بهاي بد شانسي دوم را نميدهيم، مثلاً ماشين ما تصادف كرده، هزينه تصادف را ميدهيم ولي آن فردي كه آدم معمولي است هزينه تصادف را داده و تا شش ماه هم حرص ميخورد كه چرا زد به ماشين من، چرا حواسم نبود و چرا ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر